سایکو پس درمورد یه دنیایی که سلامت روان مردم با یه هوش پیشرفته کنترل می شه و این امکان رو به پلیس می ده که با اندازه گیری سلامت روان مردم مجرم های بالقوه رو شناسایی کنن.
افرادی که دارای درجه خشونت بالای ۱۰۰ هستن در آستانه تبدیل شدن به مجرم هستن که در ابتدا ازشون درخواست می شه که با مراجعه به روان پزشک این میزان رو متعادل کنن اما افرادی که درجه خشونت بالای ۳۰۰ دارن دیگه هیچ امیدی بهشون نیست که دوباره سلامت روانشونو به دست بیارن و برای جامعه مشکل ساز نباشن.
داستان کلی:
داستان درمورد یه بازرس دختره تازه کار که تو امتحان ورودی نمرات خیلی بالایی گرفته و احساس می کنه که پلیس بودن می تونه شغل مناسبی براش باشه.
از طرفی بخاطر اینکه پلیس با کمبود شدید نیرو مواجه شده این بازرس تازه کار خیلی سریع تو عملیات های حساس شروع بکار می کنه.
بازرس ها یه سری زیر دست به اسم مجری دارن. مجری ها افرادی هستن که درجه خشونت خیلی بالا دارن حدود ۳۰۰ که دیگه این امکانو که مثل یه شهروند عادی و بی آزار باشن رو ندارن و هر لحظه ممکنه که جنایتی رو مرتکب بشن.
بعضی از این مجری ها در گذشته خودشون بازرس بودن که اتفاقی افتاده و درجه خشونتشون خیلی بالا رفته یا افرادی بود که در آسایشگاه بودن با این امید که یه روزی دوباره به جامعه برگردن ولی درواقع هیچی امیدی براشون نیست و تنها درصورتی که مجری باشن می تونن دوباره به دنیای خارج از آسایشگاه برگردن.
این افراد یه استعداد ذاتی دارن برای همین پلیس اونارو برای حل پرونده ها مفید می دونه و ازشون کمک می گیره اما این به معنای آزادیشون نیست و همیشه باید در کنار بازرس ها باشن و آزادی عمل خاصی هم ندارن.
کم کم با پیشروی داستان مجری ها به این موضوع پی می برن که قتل هایی که اتفاق میوفته با اینکه متفاوت بنظر میان اما یه چیزی عجیبی همه اونارو بهم ربط می ده و نظرشون اینه که یه مغز متفکر همه این قاتلهای کنترل می کنه و ابزار لازم برای جنایت هارو در اختیارشون قرار می ده.
اما اطلاعات خاصی درمورد این مغز متفکر ندارن و تنها چیزی که دارن یه عکس خیلی تار هستش که اصلا قابل شناسایی نیست.
از طرفی بخاطر اینکه این فقط در حد یه حدس و گمانه و هیچ مدرکی وجود نداره این باعث اختلاف شدید بین بازرس ها و مجری ها شده و از اونجایی که مجری ها آزادی عمل ندارن این احساس رو دارن که تلاش هاشون به جایی نمی رسه.
و به این ترتیب یکی از مجری ها تصمیم می گیره که قانون رو زیر پا بذار و خودش دنبال این قاتل روانی بره و این باعث می شه که تبدیل به یه فراری بشه که درصورت دستگیری توسط بازرسها باید سریعا کشته بشه.
قاتل ها و روش های منحصر به فردشون:
قاتل های داستان روش های عجیب برای کشتن مقتولاشون داشتن که این روشهاشونو با دلایل فلسفی پیچیده می خواستن توجیه کنن و ادعا داشتن که می خوان فقط آدم هارو به خودشون بیارن، اما هیج چیزی جنایت های اونارو نمی تونه توجیه کنه.
مثلا یکی بدن مقتولش رو با مواد شیمیایی حالت انعطاف پذیر می کرد و بعد ازش مجسه های مختلف درست می کرد (که خیلی بیریخت بودن و مشخص بود یه کسی که مشکل روانی شدید داره درستشون کرده) بعد یه قسمتی از شهر می ذاشت که مطمئن بشه افرادی زیادی می بیننش.
یکی دیگه تو یه ساختمون بزرگ یه زمین حالت ماز مانند (مارپیج) داشت و قربانیشو که حکم شکار داره تو زمین رها می کنه و با دوتا سگ شکاری ربات ماننده و یه شات گات میوفته دنبال شکارش.
نکات مثبت:
- شخصیت پردازی خوب.
- داستان تو ۲۲ قسمت خیلی شیک جمع می شه و الکی کشش نمی دن.
نکات منفی:
- از نظر من قسمت های آخرش خشونش خیلی بالا می ره و مردم عادی با قیچی، خودکار و چکش یا چوب بیس بال اطرافیانشونو در حد مرگ می زنن و اونارو می کشن که من واقعا نمی تونستم این صحنه هارو نگاه کنم.
خوشحال می شم منو در شبکه های اجتماعی همراهی کنید:
۵,۰۱۹ total views, 3 views today
